Bir zamanlar ben..

Bir zamanların dansçı ismi Emel.. Bu yönümden bahsetmedim bloğumda hiç.. Her sahneye çıkışımda bırakmayacağım ben bu işi dediğim o güzel unutulmaz anlar.. Kuzenimin eşi sayesinde tanıştım güzel derneğimle.. Kuzenimin düğününde çıkmışlardı sahneye. Hayran hayran bakmıştım o kadar çok özenmiştim ki, kim derdi ki bi gün gelecek senin düğününde de sen oynayacaksın..

Şimdilerde yolum düşmüyor ama hep kalbimde aklımda.. Hayata dair bir dolu şey öğrendim orada, sorumluluklar aldım, ekip başı oldum, kostüm sorumlusu oldum, yarışmalara katıldım, her şarta uyum sağlamayı öğrendim, ekip ruhunu yaşadım, düştüğünde ayağa kalkmayı ve hiçbir şey olmamış gibi devam etmeyi öğrendim, aynı tabaktan birlikte yemeyi, çabuk davranmazsan aç kalabileceğimi, ekibe seçilmediğinde vazgeçmemeyi, provalardan eve geç gelip yorgun da olsam keyifle ders çalışmayı öğrendim, ailemden arkadaşlarımdan fedakarlık ettim.. Bi daha olsa bi daha yaparım..

Yandaki fotoğraf benim için çok önemli bir anın fotoğrafı.. İlk yarışmam öncesi..

Onlar sayesinde hayatım anlamlandı, onlarla doldu yıllarım, günlerim, saatlerim..

Şimdide akademik hayat ve bebek yapma çabası sebebiyle uzak kaldığım bu anılarımla birgün yeniden buluşmayı istiyorum. O günü dört gözle bekliyorum..

Hislerimde yanılmadım..

Daha gidecek çook yolumuz varmış.. Bu sabır sınavı daha devam ediyormuş..

İki hafta önce yapılan ilk aşılama sonrasında bu perşembe günü kahverengi lekelenmelerim oldu. Biraz umutlu biraz umutsuz dinlenmeyi tercih edip izin aldım.. Hislerim olumsuzdu ama belki bu başkadır, belki aynı belirtiler olmaz diyip kendimi avuttum.. Doktorumun test yaptırabilirsin demesiyle cuma akşamı test yaptırdık ve sonuç malum negatif.. Hislerimde bir kez daha yanılmadım.. 

Kendimi sanki hamileymişim ama düşük yapacakmışım gibi hissediyorum.. İçimdekiler bi gitsede rahatlasam modundayım.. Çocuğun düşmesi için bekliyor gibiyim.. Üzücü aslında bu şeklide düşünmem hissetmem ve de ilginç.. Şaka maka aşılama yaptırdık biz ve ikincisinin lafını ediyoruz.. İnsanlar daha uzun yollar katediyor ve bu yolda sabırla da ilerlemeye devam ediyor. Şükrediyorum ki imkanımız varda bu yola başvurabildik. Şımarıklık yapmanın kendimi yıpratmanın hiç anlamı yok. Doktorum devam edeceğiz dedi.. Etmeliyim bir bırakırsam bir daha o cesareti toplayamam sanki.. Pazartesi aynen devam.. Biliyorum mutlu sonu göreceğiz, Allah o sabrı o gücü almasın bizden!!

Daha gidecek çook yolumuz var güzel yarim...

Sevgiler..

Üzülmemem gerekirken..

Kendimi üzmemem gereken günlerde kafamın içinde dönüp duran bu sıkıntı beni benden alıyor.. Kafanda devamlı birileriyle kavga edersin ya, o an gelse de şunları şunları desem diye için içini yer ama bir yandan da canları cehenneme dersin.. Sesimi yükseltip hakkımı arayan bir tip değilim, aman kızım sesini çıkarma ayıp olur, öyle denir mi hiç büyüğüne karşı gelinir mi baskılarıyla büyütülmüş olduğumuzdan kendi hakkımı sesimi yükselterek arayan bir kişi olmadım.. Yeri gelince gerekli cevabı verip karşındakini yerine oturtacak bir kişi değilim, kavgayı sevmem, bir sorun olmasın diye verdiğim ödünler beni çok yoruyor artık!! Bugün yaşadığım ağlama krizi şeklinde bana geri dönüyor :( Ben üzmemeliyim kendimi!! Kötü insanların kötülükleri kendilerine dönsün inşallah!! 

Yeni bir yol..

Yeni bir yol bizimkisi.. Endişeleri soruları geride bırakıp çıkılan yeni bir yol.. Sonunda cesaret edilip başlanan bir yol.. Bu yolda bizi neler bekliyor bilmiyoruz ama düşünmüyoruz.. 

Sayfalar dolusu yazası geliyor insanın ama ben susuyorum bu aralar ;) Hayat devam ediyor, acısıyla tatlısıyla onun tadını çıkarmaya çalışıyorum ;) 

Güzel günlerde görüşmek dileğiyle!

Sevgiler ;)