Yarın Hocamla kritik bir görüşmem olmasına rağmen içimden çalışmak gelmiyor. En son yazdığım karmakarışık duyguların içerisinden sıyrıldım. Bugün içimdeki kırgınlığı anlatan bir mail yazdım arkadaşıma, odasına gidip konuşma cesareti gösteremediğim için yazmayı tercih ettim. Onu üzmek istemediğimi ama içimde biriktirmeyi de istemediğimi çünkü ona değer verdiğimi söyledim. İyi de yapmışım. Arayıp odasına çağırdı, kendimi toparlayıp gittim yanına. Benim bu konuda hassas olduğumu bildiği için göz göze gelmekten bile çekiniyordum seninle dedi. Ben söyledim o söyledi derken hamilelik konusunda desteğe ihtiyacı olduğunu anladım. Odamda çekmecemde duran folik asiti kaptığım gibi ona verdim :) Şimdi bir devlet hastanesinde iyi bir doktor bulma zamanı:)
Bugün Hıdırellez, dileğimi çizeceğim birazdan un serpilmiş bir kaba. Herkesin tüm güzel dilekleri gerçek olsun, umudumuzu hiiç kaybetmemek dileğiyle:)
Gerçek dostluklara, gerçek sevgilere..
Sevgili Emel, açık açık konuşmak çok iyi fikir. Aynı rahatlamayı ben de yaşamıştım... Güzel dileklerimiz kabul olur inşallah...çok sevgiler.
YanıtlaSil