Bebelingom büyüyor :)

31+0. haftaya merhaba bebelingom :)

30. haftadaki kontrolümüzde çantamdaki çikolata ile bakıştığımı hatırlıyorum. Yok yemeyim şimdi ben tatlı, az kuruyemiş var onu yiyeyim demiştim ama bu onu hareketlendirmeye yetmedi. Elimiz boş döndük bu sebepten. Kollarının arasından biraz yüzünü görebildik. Ama bu bile kalbimin küt küt çarpmasına yetti. Neden bilmiyorum daha doğmadan ben bunu nasıl bırakıp işe giderim endişesi başladı. Çalışan anne olmak zor ve dahası özel sektörde çalışan anne olmak zor.

Oda hazırlıkları neredeyse bitti sadece bir lambası kaldı alınacak. Geçen haftasonu doğum yapacağım hastanenin hamilelik eğitimine katıldım. Doğum çantasını 24'ten sonra hazırlayın dediler annemle bakakaldık birbirimize. Haftaya bir organizasyon yapalım en iyisi dedik :) Erken doğum olursa da aklımda yeni doğum yapan bir arkadaşımdan kıyafet isteme planı yaptım ;)

Yoga çok güzel gidiyor. Giderek daha çok esnekleşiyorum bu bana keyif veriyor. Oradan çıkınca hiç hamile değilim gibi hissediyorum. Evde de bu hareketleri tekrarlamam gerekiyor. Havalar soğudu yürüyüşler zorlaştı, tenha alışveriş merkezlerini seçeceğim artık. Ortada grip salgını varken nasıl olur bilmiyorum ama :(

Karnımdaki hareketler güm güm şeklinde artık. Hıçkırıklarını hissetmek beni eğlendiriyor, hem oyyy kıyamam diyorum hem de şapşik diyorum :)

Mide ekşimelerim aynen devam. Portakaldan vazgeçemiyorum ama geri dönüşü fena oluyor. Çiğneme tabletinin çok etki ettiğini söyleyemem. Soğuk süt az biraz iş görüyor. Bebelingoma kalın bişeyler alıcam bugün, hep pamuklu ince şeyler almışım. Bu çocuk hiç mi dışarı çıkmayacak ;) Sonrada onları yıkama ütüleme macerası. Sıvı bebek deterjanı kullanmaya karar verdim. İki kez durulama ve ön yıkama yaparak. Umarım yanılmıyorumdur. 

Teyzecik İngiltere'de. 39. haftam için biletini alıcak, herşeyin hayırlısı olsun diyorum, inşallah bu güzelliğe o da şahit olur:)

Senin için bişeyler yapmaya çalışıyoruz bebelingom, sağlıkla dünyaya gel inşallah:) Seni çook seviyoruzzz:)

Zaman hızla geçerken ben

Ben hamile kalmaya çalışırken bir bakardım arkadaşlarım doğurmuş, zaman benim aleyhime işlerken onlar için bir mutluluk kaynağıydı. Şimdi çok şükür ki Allah'ıma o mutluluğu bana da tattırdı. Doğru zamanı bekleyen bebeğime teşekkürü bir borç bilirim :) Şimdi en ufak bir danışmanlık geldiğinde kafamın ne derece bebelingomla meşgul olduğunu fark ediyorum ve konsantre olamıyorum. Doktora tezimi yazarken gebeliğin tadını çıkartabilmeyi nasıl düşünmüşüm anlamıyorum. Biran önce akşam olsada eve gitsem bebelingomla vakit geçirsem diye heyecanlanıyorum. Sen işini biliyormuşsun bebelingomda ben farkında değilmişim. Kendimi yıpratmışım elimde olmadan.. Bunları tabii çok sonra görüyorsun, anlıyorsun. O dönemde bana böyle konuşanlara iç çekerek tabii haklısınız diyordum. Dileğim isteyen herkesin bu güzellikleri tatması..

Oda hazırlıkları son hız devam ediyor. Oda takımı geldi sorunsuz bir şekilde. Duvar kağıdı yaptırdım öncesinde. Bunların ötesinde hamile yogasına başladım. Tam bir sosyetik hamile oldum diyorum. Yoga Hocam eski halk dansçı ve aynı dernekte oynamışız zamanında. Bu benim ortama alışmam için büyük bir şans oldu. Gelen herkes hamile olduğu için hamile muhabbetini rahat bir şekilde yapabiliyorsunuz. İşyerinde insanlar sıkılmasın diye bu konuda konuşmaktan çekiniyorum. Annelerimiz eşlerimiz bizi pamuklara sarıp sarmalarken yogada yaptığımız hareketleri görseler kalp krizi geçirirler diyorum.  Derslerden sonraki gün bir hamlama belirtisi göstermedim acaba hareketlerin hakkını vermekten çekiniyor muyum diyorum. Zamanla cesaretlenirim sanırım. Sınıfta 14. haftasında da olan var 34. haftasında da. İkiz gebeliği olan da var. İlk derste dans eder gibi nazikti hareketlerim, Hocam bildiği için beni dans eder gibi parmaklarını kapatma açacaksın dedi. Yüzümde hep sahnedeymişim gibi bir gülümseme varmış. Hayatta aynı yollardan geçmek insanların birbirini anlamasını kolaylaştırıyor sanırım.

Ben şuan 28. haftadayım. Geriye kaldı maksimum 12 hafta. Çok hızlı büyüyor karnım. Yan taraflara doğru büyümeye başladı, tekmelerini belimde hissedebiliyorum. Kış ile aram iyi. Bol bir kaban aldım kendime, birkaç geniş triko alsam iyi olacak. Pantolon içine çorap giyinmek beni zorluyor ama üşümekten iyidir. İnsan hayatında kaç defa hamile olacak ki diyip beğendiğim bikaç elbiseyi aldım :) Kendimi iyi hissetmeye ihtiyacım oluyor. Saçlarımı boyatmamaya karar verdim, beyazlarımla barıştım :) Onlar bana hamile olduğumu hatırlatıyor :) Akşamları uyurken sırtımdaki ağrı eksik olmuyor. Arkadan yastıkla destekli uyuyabiliyorum anca. Ha birde mide ekşimeleri. Doktrorum çiğneme tabletlerinden günde maksimum 4 tane alabilirsin dedi. Çünkü mide yanmaları bana yemek yedirtmiyor ve beslenmenin önemli olduğu haftalardasın dedi. 5.5 kilo aldım, şimdilik iyi gidiyor. Günde 10-15 dklık yürüyüşler yapmaya çalışıyorum, birazda işyerindeki arkadaşlarımın zoruyla :)

Bendeki haberler böyle. Bebelingom büyüyor, ben her anın tadını çıkartmaya çalışıyorum, şükrediyorum. Ha birde bebek bakım ve gelişim kitapları okuyorum. Yeni bir dünyaya hoşgeldiniz Emel Hanım :)

Sevgiler ;)

Bebelingomun odası için hazırlıklar

Bebeğin bir odası olması konusu herkes için farklılık gösteriyor. Kimileri gerekli görmüyor bir park yatak ve dolapla ile idare ediyor, kimileri ise tüm detayları ile bir oda dizayn ediyor. Ben istemişimdir her zaman beyaz bir yatağı olsun şifonyeri olsun. Hatta dolabı beyaz şifonyeri mavi olsun :) Kimse kimseyi yargılamamalı bu konuda bence. "Hata yapıyorsunuz biz aldık kullanmadık yazık oldu" muhabbetleri beni boğuyormuş gibi geliyor. Çünkü bu durum bebekten bebeğe farklılık gösterecek bir durum ve bu durum henüz belli olmadığı için annenin babanın isteği devreye giriyor ve bizde bir takım istedik araştırmalara başladık. 

Öncelikle bilinen markalardan başladık. Eşimin babası mobilyadan çok iyi anladığı için eşim de kapmış ondan biraz. Kaliteden anlıyor. Ünlü markaların çoğunun kullandıkları malzeme sunta ama istedikleri paranın maşallahı var. Görsel olarak ve saydıkları kalite sertifikaları seni etkiliyor ki beni de etkiledi ve bana kalsa alıp çıktıydım mağazadan ama eşim teşekkür edip kolumdan çekip çıkardı. Bana ne ya sunta mdf den, ben bebek sağlığı sertifikalarına bakarım sadece kavgaları başladı aramızda. Eşimde ben o kadar parayı suntaya vermem diye diretiyordu. 

Bir de sitelere göz atalım dedik. Çoğu yerde suntalar lake boyalar havada uçuşuyor, kokudan mağazaya bile giremiyorsun. Kabus gibi bir günün sonunda masif ağaçtan üretilen ürünlerin olduğu bir mağazaya girdik. Ağzımız açık kaldı e tabii bi de fiyatlarla dudaklarımızı uçuklatacaktı. Kapıdan çıktığımda dediğim laf "Ben yemem içmem (hamileyken pek mümkün değil ama) giyinmem oğluma bu ürünleri alırım :)) " Eşimde kıyamadı bana aldı onları dermişiiimm :)) Tamam canım peki canım biraz daha bakalım hadi canım gideliiiiim :))) Bir haftasonu daha sağlam kafayla bakmaya karar verdik. 

Bir cumartesi günü girdiğimiz bir mağaza hatta ilk mağaza niye daha önce geldiğimizde görmedik dedirtti bize. Satıcıda ilgili ve kendine güveniyordu. İstediğimiz gibi ahşaptı fiyatı da daha önceki mağazaya göre ve masif mobilya almak isteyen için çok çok iyiydi. Pazar günü aileleri de alıp işi bağladık ;) Uçuk mavi beyaz konseptli bir oda takımı oldu. İleride zımparalayıp farklı renge boyama imkanımız var nasıl olsa dedik maviyi koyuverdik odaya. Oğlumuzun odası artık hazırlanıyor ve bir ayımız var. Bu sürede odanın boşaltılması gerekiyor, parke ve duvar kağıdı yapılmalı. Evim için aksesuar alışverişi çok yapmam elim gitmez bir türlü, içimden gelmiyor nedense. Bakalım oğlumun odası için nasıl bir performans göstereceğim. Ben yapmasam bile buna meraklı bir teyzesi var :))

Herşey heyecanla devam ediyor, bizimki hareketlerini gün geçtikçe arttırıyor ;)

Sevgiler :)

Tatlı heyecanlar ;)

Günlerim ülke gündeminden olabildiğince uzak, minik kıpırtıları duyacak mıyım diye geçiyor, kimi zaman çok güzel hissettiriyor kendini. İlk net olarak 14 Eylül pazartesi hissettim, toplantıda bir anda irkildim, müdürüm yüzümü görse ne açıklama yapardım bilmiyorum :) Şeyyy bizim oğlan kıpraştıda :) Evet cinsiyetini öğrendik, bir erkek annesi olacağım, sağlıklı çok şükür başka da birşey istemem zaten.  Bugün 19. haftaya girdim. 

10 günlük bir tatile çıkmıştık bebelingom 3.5 aylık olunca. Sabah erkenden denize giriyor, sonra otelde sıcak saatleri uyuyarak geçiriyor daha sonra öğle yemeği ve yeniden hangi sahile gitsek diye düşünüyorduk. Otelimiz oda kahvaltıydı. Odaların temizliği, otel sahipleri, samimiyetleri, benimle ilgilenişleri, kendi kardeşleri gibi her sorunumda yardımcı olmaya çalışmaları rahat bir tatil geçirmeme sebep oldu. Çok ama çok şanslıydık bu konuda ;) Her zamanki gibi Akyaka'daydık. Ayka Otel'de kaldık. Bundan sonra kalacağımız tek adres orası diyebilirim. 

Bir tatil maceramda: hamile bir insanın denizde karnının yukarı çıktığını, çıkarken yavaş çıkmam gerektiğini kimse demediği için bana, denizden merdivene tutup çok hızlı olmasada ani bir çıkışım noluyo bana çığlıklarına sebep oldu. Biranda karnım aşağı inince verdiği acı korkuttu orada öylece kalakaldım. Allah'tan yakında tecrübeli bir bayan vardı da hızlı çıktınız hanımefendi karnınız biranda aşağı indi dedi o da ağrı yapar, karnınız bir anda aşağı düşecekmiş hissi yaşarsınız dedi :) Aynen öyle olmuştu. Herşey bir tecrübe :) 

Bu aylar kendimi daha iyi hissediyorum. Akşamları yine 10 buçuktan ötesini göremiyorum uyku tatlı tabii :) Evdeki çalışma odamın çocuk odasına döndürme hazırlıkları başladı. Oda baya içinden çıkılamayacak hal almış bunca sene. Makaleler, defterler, notlar karalamalar, eşimin ve benim bir o kadar üniversite kitapları, defterleri..Defterlerimi atamadım sanki her an üniversitede kendimi bulacakmışım gibi hissediyorum :)

Detaylı ultrason sınavını da geçtik, ben daha farklı bir ultrason görüntüsü bekliyordum, yüzü daha net görünecek diye düşünüyordum bunun içinde heyecanlanmıştım yanılmışım o üç boyutlu ultrasonmuş :))) ama önemli olan benim beklentim değil sonuçların iyi olması diyereeek koyduk bunu da cebe ;)

Her iki aile de çok heyecanlı, ilk torun olacak. Annem için iki kız çocuktan sonra bir erkek torun onun için farklı olacak diye düşünüyorum. "Oğlum" kelimesine alışık değil, eşime de demedi hiç bu zamana kadar. Görücez bakalım ;)

Yani demem o ki, kafam aklım çok başka yerlerde, güzel bir gelecek hazırlamaya çalışsam da bebeğime gözlerini açacağı bu dünyanın da huzurlu ve barış içinde olmasını diliyorum.

Güzel günlerde görüşmek dileğiyle ;)

Sevgiler;)

Sevgili Bebelingom :)

Öyle yıllardı ki doktora stresi ile geçen, başarılı olabilecek miyim ne zaman bitecek ya da bitecek mi diye kendi kendime devamlı sorduğum, ya hamile kalırsam beni neler bekler dediğim, tekrar aynı üzüntüleri yaşayacak mıyım diye endişe ettiğim, iyi doktor arayışlarım, kimi zaman geçmişte yaşadığım üzüntülere takılıp kaldığım, kimi zaman sevdiklerimin yardımıyla ve kimi zamanda kendi gücümle ayağa kalktığım çok zor yıllar geride kaldı. Yaşadığım bu üzüntülerin ve stresin üzerine kendime ve eşime ödül gibi gelen sadece üç günlük bir tatil yaptık. Herşeyin üstünü bu tatilde çok güzel bir şekilde örttüm mazide bıraktım. Sanırım artık vücudum, ruhum güzel şeyler için hazırdı.. 

En son yazdığım postun üstüne heyecanlı ama bir o kadar sakin bekleyişim başlamıştı. Kardeşim İngiltere'den izne gelmişti, onunla güzel vakit geçirmek istiyorduk. Bir gün kuzenim ve kardeşimle dışarıda yemek yedik. Yemek yeme kapasitem beni çok ama çok şaşırttı, menüdeki tüm tatlıları yiyebilirdim. Sabah uyandığımdaki mide bulantısı beni test yapmaya zorladı veee yıllar sonra o silik çizgi yeniden karşımdaydı. Ev halkını yani eşimi ve o akşam bende kalan, iyi ki kalmış dediğim kardeşimi uyandırıp haberi verdim. Hemen toparlanıp kan testi yaptırmaya gittik, çünkü kan sulandırma iğnesine başlayacaktım veeee kanda da pozitif çıkmasıyla başlıyoruz  bebelingom dedim. Biz hazırız dedim, hadi mutlu olalım, sadece sana odaklanalım, her anın tadını çıkartalım dedim;)

İşte o öyle bir bebelingo ki ne zaman annesini ve babasını seçmesi gerektiğini iyi bilen, biz "e hadi gel" desekte doğru zamanı bekleyen.. Blogumda paylaşmak için siz de hak verirsiniz ki biraz beklemek istedim. Bu zamana kadar korkular yaşadım, en ufak bir ağrıda bir lekelenmede endişelendim. Arada izinler aldım, raporlar aldım, işleri evden yürütebilme şansım vardı bunu değerlendirdim. Bu hafta ikili teste gideceğim. Üç aylık oldu bugün bebelingom. Allah'ım onu nazarlardan korusun, beni bizi ve bu yolda emek harcayan herkesi daha fazla sınamasın, bebek isteyen herkesin yüzünü güldürsün.

Stresin bu yolda ne kadar önemli olduğunu görmüş oldum. Bebek stresi değildi bu, sürdürdüğüm hayatın ve üzerimdeki doktora yükünün stresiydi. Onu düşünmediğin ay yoktu çünkü bunu diyemem. 3 günlük tatil vücudumdaki o stresi atmam için bize Allah'ın bir lütfuydu. Şükürler olsun.

Bu yolda benimle beraber endişelenen, meraklanan, üzülen, bana destek olan herkese çok ama çok teşekkür ederim iyi ki varsınız ;) Bebelingomla çıkacağımız bu yolun hep açık ve sonunun mutlu son olmasını diliyorum. 

Sevgiler diliyorum ;)

Bu hafta..

Öylesine bir hafta diyemeyeceğim bu hafta için.. Gerek ülkemin içinde bulunduğu muamma gerekse benim içinde bulunduğum heyecanlı durum.. Yeni doktorumla denediğimiz aşılama ne yazıkki negatif sonuçlandı. Birazda oluşan iki yumurtanın sol tarafta yani kapalı olan tüp tarafında oluşmasının sebep olduğunu düşünüyorum. Her ne kadar doktorum soldaki yumurtayı sağdaki tüpte kapabilir dese de 1-0 geride başladım bana göre :) Bir ay bir dinlenme süresindeyiz ve netice bikaç güne belli olacak. Belki tüp bebeğe adım atacağımız bir hafta olacak ya da gerek kalmadı bebelingom beni seçti bu ay diyeceğim. Bu arada eşimle çok güzel bir tatile çıktık ve tatil yediğimin içtiğimin hopladığımın zıpladığımın umrumda olmadığı bir dönemdi o kadar rahatladım ki :) Karnımda hissettiğim stres baloncukları yok olup gitti. Doktoramı bitirmiştim ve benim için önemli olan kongreyi atlatmıştım. Bu tatil benim için bir ödüldü. İşte şimdi gerçek anlamda yeniden başlıyoruz dedik :) Sizlere güzel haberler vermek dileğiyle;)

Sevgiler

Yine yeniden...

Bebelingom..

Sana giden yolda boşa kürek çekmişim bir senedir, meğersem seni ikinci kaybedişim tüplerden birinde enfeksiyon sonucu tıkanıklık yapmış. Bunu geçen hafta çektirdiğim rahim filmi sonucunda öğrendik. Diğeri ise basıncın arttırılmasıyla açıldı.. Bu saatten sonra zamana bırakacak durumumuz yok çünkü şansımız her ay için düşük artık. Doktorum tüplerin birinin açık olmasını değerlendirelim aşılama ile başlayalım dedi. Doğrudan tüp bebeğe girmek istemedi. Başımdan geçen iki aşılamada boşa kürek çekmişim bebelingom.. Neyse şimdi geçmişi bir tarafa bırakarak yeni günlere umutlara odaklanmak gerekiyor. Yoksa geçmişte kızdığım o kadar çok şey var ki.. Doğru doktoru bulduğum için şükrettim bu da olmayabilirdi..

Dedim ya yeni umutlara bebelingom, hazır önümüzde bahar.. Az kıpırtı olsun yüreğimizde ;)

Sevgiler.. 

Yoruldum..

Her defasında aynı düşüşleri yaşayan eyy kalbim yorulmadın mı.. Ben çok yoruldum biliyor musun.. Hayaller kurmaktan, belki şu düğüne gidince hamile olurum kıyafet almam gerek, belki şu kongrede hamile olurum, belki şu tatilde, belki şu sınavda, belki şu arkadaşımla beraber.. belki belki belki... Bi bakmışım o düğün de geçmiş, o tatilde, o sınavda, o kongrede geçmiş, o arkadaşım da doğurmuş... Kendime bunu yapmaktan, devamlı düşüp sonra geri kalkmaktan, iyiyim ben demekten çok yoruldum.. Kendimi üzdüğüm o kadar çook yıl geride kaldı ki.. Yeni bir yola adım atmak üzereyiz ama nedense ben çok yorulmuş hissediyorum kendimi.. Artık saatlerin ona göre işlemesini istemiyorum, koşarken onu düşünmek, yemek yerken yararlı mı zararlı mı diye onu düşünmek.. Sanırım ben biraz nefes almak istiyorum haftaları ayları saymaktan çok yoruldum..

Durumlar böyle yabancı.. 

Birileri Doktor Hanım mı dedii :)

Bitti mi bitiyor mu n'oluyor aldım mı ünvanı şimdi derken bi bakmışım tebrik ediliyorum. Sunumumu çok beğenen Hocalarım bir ay içinde yapılacak birkaç düzeltmeyi eklememi söyleyerek  hadi hayırlı olsun dediler. 

İşte omuzlarımdaki bu yükün sonuna gelmiş bulunmaktayım. Kafamdaki bu rahatlığı o kadar çok özlemişim ki anlatamam. Haftasonu sabahlarındaki huzurlu uyku ver eliniiii :)) Gezerken içimdeki huzursuzluk yoksun yoksun yoksun artık seeeen :) Evimle ilgilenmeyi özledim yemek yapmayı özlediiim :))

Eveet doktoranın sonuna geldiğimize göre bundan sonra hiç vazgeçmeyeceğim bir kadın doğum doktoru aramasına girdim. En son gittiğim doktorda aklıma takılan şeyler vardı. Bi türlü hah tamam işte bu diyemiyordum. Nitekim şimdi bulduğum doktor içime sinmeyen şeylerde haklı olduğumu gösterdi bana!.. 

Yakın arkadaşımın hamileliği bana yol gösterdi. Kısmet bugüneymiş diyip arkadaşımın ve aynı zamanda ne zamandır bana "Emel bak git benim doktora" diyen kuzenimin doktorunun kapısını çaldım dün akşam. Doktor tam anlamıyla bir matematik problemi gibi yaklaştı benim durumuma. Çözmek için yollar ve öneriler sundu bana. Çok hoşuma gitti. Denenmiş ve denenmemiş yöntemleri, testleri ortaya dökerek bir çözüm yoluna gitti. İkinci hamileliğimden önce rahim filmi çektirmiştim. Sonrasında gebelik olmuş ve düşükle sonuçlanmıştı. Ondan sonra çekilen bir rahim filmi yoktu. Doktor bu kadar sürede hamile kalamamamın ve iki aşılamanın başarısız olma sebeplerinden biri tüplerin tıkanık olması olabilir dedi. Ama öncelikle insülün direncime ve progesteron seviyemin normal olup olmadığına yani yumurtlamama etki eden birşey olup olmadığından emin olmak istedi. Bunların normal çıkması durumunda rahim filmi aşamasına geçeceğiz. Doktor bana "sen emin ellerdesin Emel" güvenini verdi kesinlikle. Bu saatten sonra bana düşen herşeyi akışına bırakmak ve şu çocuk stresini bir kenara koyarak doktorasını bitirmiş olmanın verdiği mutlulukla hayatın tadını çıkarmak ha bir de şükretmek :)

Savunmadan önce ben :)

Tez yazımından başka birşey düşünemediğim bu aralar savunma tarihimin belli olmasıyla biraz olsun rahatladım. 17 Şubat miladım diyorum hadi hayırlısı. En azından zaman belli hedef belli diye düşünüyorum yoksa yine stresim var hani:)  Tezimi okudukça hep birşeyler ekleyesim geliyor, buna haftaya kadar bir son versem iyi olacak. Haftaya Hocalarıma dağıtacağım tezi sonra savunma için sunum hazırlama telaşına gireceğim. Ha birde ne giyineceğim ve hangi pasta böreği yapsak telaşı :))

Bu arada canımı sıkan insanlara bi cesaret patlayıp azarı çektim, bu iletişimsizlikten çok sıkılmıştım artık, konuşarak anlaşmak gibi bi seçenek varken hayatımızda neden bu tavırlar anlamıyordum. Onlarda suçlarını anlamışlar ki ben onlara bi adım atınca ya bende seninle konuşacaktım demeye başladılar. Huzursuz geçirilen 3 aya değmeyecek cinsten şeylerdi, neyse ki geçti bitti.. Bu yaşadıklarım bana kendimi savunma konusunda bu kadar aciz davranmamam gerektiğini öğretti. 

Biraz kafamın yorgunluğundan kaynaklı ağır aksak bi yazı oldu ama sessizlik daha uzun sürmesin diye yazayım istedim birşeyler.. Başka konularda gelgitlerim çok oluyor ama şimdi bahsetmeyeceğim onlardan, toparlandım yine ;) Hedef tez savunmamdır ileriiii :) ;)

Bol şans dileyin ;)

Sevgiler..