Sevgili Bebelingom :)

Öyle yıllardı ki doktora stresi ile geçen, başarılı olabilecek miyim ne zaman bitecek ya da bitecek mi diye kendi kendime devamlı sorduğum, ya hamile kalırsam beni neler bekler dediğim, tekrar aynı üzüntüleri yaşayacak mıyım diye endişe ettiğim, iyi doktor arayışlarım, kimi zaman geçmişte yaşadığım üzüntülere takılıp kaldığım, kimi zaman sevdiklerimin yardımıyla ve kimi zamanda kendi gücümle ayağa kalktığım çok zor yıllar geride kaldı. Yaşadığım bu üzüntülerin ve stresin üzerine kendime ve eşime ödül gibi gelen sadece üç günlük bir tatil yaptık. Herşeyin üstünü bu tatilde çok güzel bir şekilde örttüm mazide bıraktım. Sanırım artık vücudum, ruhum güzel şeyler için hazırdı.. 

En son yazdığım postun üstüne heyecanlı ama bir o kadar sakin bekleyişim başlamıştı. Kardeşim İngiltere'den izne gelmişti, onunla güzel vakit geçirmek istiyorduk. Bir gün kuzenim ve kardeşimle dışarıda yemek yedik. Yemek yeme kapasitem beni çok ama çok şaşırttı, menüdeki tüm tatlıları yiyebilirdim. Sabah uyandığımdaki mide bulantısı beni test yapmaya zorladı veee yıllar sonra o silik çizgi yeniden karşımdaydı. Ev halkını yani eşimi ve o akşam bende kalan, iyi ki kalmış dediğim kardeşimi uyandırıp haberi verdim. Hemen toparlanıp kan testi yaptırmaya gittik, çünkü kan sulandırma iğnesine başlayacaktım veeee kanda da pozitif çıkmasıyla başlıyoruz  bebelingom dedim. Biz hazırız dedim, hadi mutlu olalım, sadece sana odaklanalım, her anın tadını çıkartalım dedim;)

İşte o öyle bir bebelingo ki ne zaman annesini ve babasını seçmesi gerektiğini iyi bilen, biz "e hadi gel" desekte doğru zamanı bekleyen.. Blogumda paylaşmak için siz de hak verirsiniz ki biraz beklemek istedim. Bu zamana kadar korkular yaşadım, en ufak bir ağrıda bir lekelenmede endişelendim. Arada izinler aldım, raporlar aldım, işleri evden yürütebilme şansım vardı bunu değerlendirdim. Bu hafta ikili teste gideceğim. Üç aylık oldu bugün bebelingom. Allah'ım onu nazarlardan korusun, beni bizi ve bu yolda emek harcayan herkesi daha fazla sınamasın, bebek isteyen herkesin yüzünü güldürsün.

Stresin bu yolda ne kadar önemli olduğunu görmüş oldum. Bebek stresi değildi bu, sürdürdüğüm hayatın ve üzerimdeki doktora yükünün stresiydi. Onu düşünmediğin ay yoktu çünkü bunu diyemem. 3 günlük tatil vücudumdaki o stresi atmam için bize Allah'ın bir lütfuydu. Şükürler olsun.

Bu yolda benimle beraber endişelenen, meraklanan, üzülen, bana destek olan herkese çok ama çok teşekkür ederim iyi ki varsınız ;) Bebelingomla çıkacağımız bu yolun hep açık ve sonunun mutlu son olmasını diliyorum. 

Sevgiler diliyorum ;)