Şaka gibi yaşananlar..

En son yazıyı yazdığım günün ertesi günü gece sağ belimde bir ağrı başladı. Devamlı idrarım geliyordu ve ağrım vardı. İdrar yolu enfeksiyonu ağrısı diyerek acile gittik. Acildeki doktor ağrı kesicili bir serum takarak idrar yolu enfeksiyonu bu, doktorunuzla görüşün dedi bizi eve yolladı. Halbuki sağ böbreğime vurduğunda ağrı var mı dediğinde evet demiştim. Ağrı kesicinin etkisiyle geçecek sanırım dedim ve arabaya bindik. Eve doğru giderken ağrı tekrar başladı. Gecenin 4'ü olduğu için doktoru aramaya çekindim ta ki sabah 6 buçuğa kadar. Doktora acildeki test sonuçlarını söyledik ve testlere göre idrar yolu enfeksiyonu gibi görünen rahatsızlığım için bikaç ilaç ismi verdi bize. Ağrı geçmeyince de hatta artınca hemen hastaneye yönlendirdi bizi. Ağrı katlanılmazdı nefes bile alamıyordum :( Kadın doğuma aldılar beni. Doktorum ultrasonla böbreğime bakınca böbreğin şişmiş olduğunu ve taş olduğunu gördü. Acil ameliyat olmalısın dedi. Gece aramadığım içinde bi güzel azarladı beni :( Herşey şaka gibiydi benim için. Doktorum korkma seninle beraber bebeğin de uyuyacak ve uyanacak dedi. Doğum sancısının bir benzerini çekiyorsun dedi. Tecrübe oluyor benim için deyip biraz olsun gülmeye çalıştım. Kısa süren bir ameliyattı. İdrar yolundan girdiler. Taşın biri mesaneye düşmüş ve yolu tıkamıştı iltihap oluşturmuştu. Çok şükür temizlendi. Böbreğe giden yola kateter takıldı. Böbrekte halen bir taş var. Anladığım kadarıyla kateter bu taş düşerse yolu tıkamaması için. Gece boyunca kadın doğumda kaldım. NST ye bağlandım sık sık. Ağrım yoktu, ateşim yoktu, sağsalim atlattım o geceyi. Ertesi gün taburcu oldum.

Doğuma kadar kateterin düşmemesi gerekiyormuş. Başka bir olayda bebeği almak zorunda kalırız dedi doktorum. Bu nedenle sakin bir hayat süreceksin dedi. İşe gitmiyorum bir aydır.  Evdeyim. Tahminimden çook önce işi bıraktım. Çok ani oldu benim için ama herşeyde bir hayır vardır dedim. Bununla kurtulduğuma şükrettim. Şimdi 36. haftadayım. Bebeğin hazırlıklarını yaptık. Valizi hazırladık gözümüz korktu yaşananlardan. Kardeşim makaleleri ile uğraştığı için hiç söylemedim bir süre idare ettik ta ki yanlışlıkla arkadaşıma atacağım mesajı kardeşime yollayana kadar :)) İşte bu nedenle yazabiliyorum blogumda yaşadıklarımı :))

Evde bir pijamayı çıkarıp diğerini giyiniyorum. Hamilelik için aldığım elbiseler dolabımda duruyor. Bir dizide güzel hamile kıyafeti ile gezinen birini görünce ağlama krizine girdim :) Komiğim biliyorum, 9 ay boyunca evde yatmak zorunda kalanlar var. Yeterince giyinip salındım ortalıkta ama sanki işyerinde hiç hamile değildim gibi geliyor. Arkadaşlarım benim koca göbüşlü hallerimi görmediler gibi geliyor. Sağlığım iyi ya şimdi takacak başka şeyler arıyorum benimki de şımarık hamile tripleri :)

Bebelingomun kilosu bir hafta geriden geliyor. O nedenle 37. haftayı da atlatmalıyız dedi doktorum. Kolay değildi bebeğimin de yaşadıkları. Ameliyat sonrası bile bu bir ayda bikaç enfeksiyon atlattı vücudum. Ateş, ishal gibi. Zaten ortalık grip salgını ile çalkalanıyor. Eşim ağır grip oldu, bir hafta görüşmedik. Yılbaşını ayrı geçirdik. Hatta yılbaşını acilde serumla geçirdim. Zor zamanlardı benim için. Hepsi geride kalacak bebeğimi sağlıkla kucağıma alacağım inşallah. Bu sürede yanımda olan canım ailem, arkadaşlarım ve beni hiç bırakmayan canım annemm iyi ki varsınız. 

Bundan sonraki yazım belki doğum yazım olur kim bilir. Artık güzel şeylerden konuşalım istiyorum..

Kocamaaan Sevgiler..