Oluruna bırak, her neyse geçer
Hayata zulmedip üzülmeye mi değer
Oluruna bırak, her neyse geçer
Gün doğsun hele bi üzülmeye mi değer?
Blog yazılarından takip ettiğim bir blog arkadaşım dile getirmişti çocuğu olmayanların hamilelerle imtihanını yazısında: http://isyanedencuce.blogspot.com.tr/2014/04/hamileler-ve-anneler-ile-sosyallesme.html
Geçen günlerde rüyamda görmüştüm işyerinde biri hamileymiş, haberini alıyordum. Sevinmekle üzülmek arasında gidip geliyordum, duygularımı anlatmaya çalışıyordum ama anlatamıyordum. Bu sabah o haber geldi, kendisinden duymadım, herhalde bana söylemeye çekiniyor diye düşünüyorum. Gelsin benimle konuşsun istiyorum, beni anladığını anlatmasını istiyorum, birbirimize sarılalım istiyorum.. Çok mu şey istiyorum.. Böyle olursa eğer kendimi daha iyi hissedeceğim.. Tam da kendimi toparlamışken, tezime odaklanmışken zor bir gün geçirdim.
Gün doğsun hele bi üzülmeye mi değer bebelingo topla kendini Allah büyüktür.. Macaristan seyahatinden güzel haberlerle dönerim belki kim bilir :)
Sevgili Emel, bu tür durumlar baş etmemizi zorlaştırıyor gerçekten. Benim de yine yakın bir arkadaşım, beş aylık hamile. İlk öğrendiğinde Cüce, sana nasıl söylesem bilemedim, ben hamileyim dedi çekinerek. Ben de çok sevindiğimi söyledim, benim durumumla senin durumun farklı dedim. Kendisi yurt dışında yaşıyor, bu hamilelik haberi öncesinde neredeyse gün aşırı haberleşirken, şimdi benim zorumla yazışır olduk. Bilemiyorum, hamilelik sürecini benim anlamayamayacağımı düşünüyor olabilir, kıskanacağımı düşünüyor olabilir, bana nasıl hissettireceğinden emin olamiyor olabilir, üzmek istemiyor olabilir, olabilir de olabilir. Ama bana çok kötü hissettirdiği bir gerçek...Ben de senin gibi arkadaşıma sarılmak, içinde bulunduğu günlerin sevincini endisesini onunla paylaşmak isterdim, ama pek mümkün olamiyor ne yazik ki..Sevgiler!
YanıtlaSilEvet arkadaşımın çocuklu kişilerle bu heyecanı paylaşması gibi.. Neyse üzülmeyeceğim cücecim biz yolumuza bakalım ;) Güzel günler bizi bekler ;)
SilSevgiler
Aynen, yolumuza bakalım. Teze çalışmak beni rehabilite ediyor. Bitirince yaşacağım rahatlama hissine konsantre oldum :) Sevgiler.
Sil