Bugün, güne sığdırdıklarımı
düşündükçe hay maşallah kendime diyorum.. Erkenden kalkmaca, kocişkoya kahvaltı
hazırlamaca (kendisi hastada ondan yani:P ), kışlıkları kaldırmaca, küçük bir
alışveriş, eve gelip iki çeşit yemek yapmaca ve tezin başına oturuş.. Tez için
enerjiyi nerden buldum bilmiyorum ama sanırım insanın kafası biraz rahat ve
huzurlu olunca kendini iyi hissediyor.
Bu aralar odak noktam tez haline
geldi. Bebeğim için açtığım bu sayfaya tezden başka birşey yazamaz oldum.
Sanırım bu yükü atmam gerekiyor öncelikle.. Doktora aşaması baya bir sancılıydı
benim için. Evlenmeden önce başlamıştım doktoraya eşimle yeni tanışmıştım o
zamanlar, sonra evlilik hazırlıkları, evliliğin ilk zamanları, ev işlerini yoluna
sokmaya çalışmam, kaç defa yok ben yapamıyorum diyip hocanın kapısından dönmem,
çocuk fikrine kapılmamız, iki defa başarısız gebelik geçirmem, ev almamız, evi
taşımamız derken baya zorlu bir süreçti. Tez danışmanımın anlayışlı olması, çaktırmadan
bana destek çıkması ama bir yandan da beni zorlaması.. Onunla çalıştığım için
şanslıyım aslındaJ “Birşey
denmiyor sana kızım hemen dudağını büküyorsun” diyince çok duygulanmıştım
nedense J Emeklerimizi
boşa çıkarmamak için sıkı çalışmaya çalışıyorum.. Halen sıkı çalışıyorum demeye
dilim varmıyor. Daha fazlasını yapmam gerektiğini biliyorum.
Saatte baya geç
oldu yarın Pazartesi uyusam iyi olacak ;)
Güzel haberler vermek dileğiyle
Sevgiler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder